معنی شیله و پیله
لغت نامه دهخدا
شیله پیله. [ل َ / ل ِ ل َ / ل ِ] (اِ مرکب، از اتباع) مکر و دستان.نفاق و دورویی: آدم بی شیله پیله ای است، یعنی یکرو و راست و درستکار است. (یادداشت مؤلف). غرض و مرض. حیله گری. حقه ای زیر سر داشتن. معمولاً این ترکیب به شکل منفی استعمال می شود: فلان کس شیله پیله توی کارش نیست. (فرهنگ لغات عامیانه). رجوع به شیله و پیله شود.
شیله و پیله
شیله و پیله.[ل َ / ل ِ وُ ل َ / ل ِ] (اِ مرکب، از اتباع) (اصطلاح عامیانه) سوسه. شایبه. مکر. خدعه: آدم بی شیله وپیله ای است. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به شیله پیله شود.
بی شیله پیله
بی شیله پیله. [ل َ ل َ / ل ِ ل ِ] (ص مرکب) در تداول عامه، بی دوزو کلک. صاف و ساده. راستاحسینی. بی حیله و تزویر.
فرهنگ فارسی هوشیار
(اسم) سوسه شلیبه مکر خدعه: آدم بی شیله و پیله ایست.
بی شیله پیله
بدون حقه بازی بی شایبه صاف و ساده
فرهنگ عوامانه
حل جدول
ریا و نادرستی.
ریا و نادرستی
شیله پیله نداشتن
درست کاری و با خلوص نیت، ساده و بیکلک
درستکاری و با خلوص نیت
بی شیله و پیله
یک رو
بی شیله پیله
یکرو
فرهنگ معین
(لَ یا لِ هُ. لَ یا لِ) (اِمر.) (عا.) مکر، نیرنگ.
فرهنگ عمید
صافوساده،
بیریا،
بدون حقهبازی،
معادل ابجد
398